Dividing the Spoils The War for Alexander the Great's Empire

Geschreven bij Dividing The Spoils

Het is een lange vaststaand feit dat de geschiedenis wordt geschreven door de winnaars (het negeren van Thucydides), het probleem voor de Hellenistische geschiedenis specialist is dat de periode van de opvolgers (323BC-280BC), een absoluut stellaire cast van verliezers geproduceerd - Perdicas, Craterus, Eumenes van Kardia, Cassander, Polypherchon om er maar een paar te noemen. De primaire bronnen lijken op de periode die een moeilijke uitdaging van het creëren van een uniform verhaal waarin de uitdagers naar de troon van Alexander's gelijke behandeling te krijgen tot de grote drie die erin slagen (De Antigoniden, Seleuciden en Ptolemaeën) weerspiegelen.

Moderne werken uit de weg zijn gegaan, de opvolgers de voorkeur aan hun inspanningen te richten op de koninkrijken die ontstaan zodra de stof is neergedaald op de vele oorlogen van de opvolgers. Het is tegen deze achtergrond dat Robin Waterfield stappen in, het is een moeilijke taak om een geschiedenis die 40 jaar in de buurt van een constante oorlogsvoering omhelst, rug steken en verraad te schrijven, maar op zijn naam staan een van de meest leesbare en toegankelijke rekeningen van de moderne tijd.

Het boek is eenvoudig maar effectief gestructureerd, Waterfield volgt een brede chronologische structuur, met duidelijke hoofdstuk pauzes en effectief gebruik van sub-headers aan om het lezen te vergemakkelijken. Een valkuil van het verhaal de geschiedenis is dat het saai en moeilijk te gaan met, maar de kwaliteit van het proza Waterfield is zodanig dat het werk is zeer helder en gebeurtenissen hebben een logische volgorde het vermijden van de gevaren van zwakkere verhalende geschiedenis. Naast deze chronologische structuur zijn goede delen van de tekst die te maken hebben met meer thematische onderwerpen, variërend van hellenistische koningschap en heerser cultus de filosofie. Het boek doet veel aan te gaan met de opvolgers op andere gebieden dan de oorlog, dat is een welkome afwisseling zo veel recente beurs is meer militair gericht, die cultureel is lastig voor de opvolgers in het bijzonder Ptolemaeus. Zijn evenwichtig oordeel dat erkent de opvolgers 'tekortkomingen en kwaliteiten, doet veel om de geschiedenis tot leven te brengen en waardigheid toe te voegen aan wat zij deden, in plaats van kleine krijgsheren, zeker worden ze meer als koningen, generaals en staatslieden.
De algemene teneur van het boek is ook interessant, belangrijkste argument Waterfield is dat alle opvolgers gericht op Alexander's rijk heersen in zijn geheel (Waterfield herschikking van Ptolemeus als minder tevreden met uitspraak alleen Egypte, maar misschien niet over de middelen om uit te breiden) en dat het de epigonoi (de opvolgers kinderen) dat de status quo aanvaard op het hebben van de grote drie Hellenistische koninkrijken. Het is een argument overtuigend gemaakt; Waterfield geeft een uitstekende kennis van de Macedonische Koningschap om zijn argument te ondersteunen.

Voor degenen die een goed verhaal willen van de periode zal blijken dat dit boek onmisbaar is!