De Treurwilg psychologisch drama

In De treurwilg maken we kennis met Ludovic “Ludo” die als tiener op een dag ontdekt dat zijn ouders zijn verdwenen. Zijn grootouders nemen hem in huis en Ludo lijkt zich verder normaal te ontwikkelen voor de buitenwereld. Maar wie hem echt goed kent weet hoe bijzonder Ludo is, door zijn psychische problematiek leeft hij namelijk vooral zijn eigen leven.

Dan ontmoet hij tijdens zijn studie Suzanne en de twee trouwen en krijgen twee kinderen. Ook al werd Suzanne gewaarschuwd door zijn oma dat Ludo een man met gebruiksaanwijzing is, ze slaat het in de wind. Echter komt ze er al snel achter snel dat Ludo een man is met zijn eigen idealen, ideeën en gedragingen. De twee blijven samen, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Wanneer dan ook nog zijn grootouders overlijden lijkt Ludo nog meer in zijn psychische problematiek te stranden. Wat is het geheim wat Ludo met zich meedraagt en hoe komt het dat hij zo verzand in zijn psychische problemen?

Jeroen Follens heeft met De treurwilg een fictief verhaal geschreven die gebaseerd is op gedramatiseerde gebeurtenissen uit de realiteit, zo is te lezen op de achterflap. Ook is hier te lezen dat het boek veel emoties zal losmaken bij de lezer, wat ik zeker kan beamen. Het boek is bijzonder geschreven en goed uitgewerkt.

In het begin moest ik echt even in het verhaal komen en vond ik de vele verwijzingen, die onder aan de bladzijde wordt uitgelegd, soms net té veel. Maar langzaamaan krijgen de personages een gezicht en krijg je feeling met hen. Ook vloeien de verhaallijnen samen en krijgt de lezer antwoorden op zijn vragen.

Nadat ik het boek dichtsloeg was ik echt even stil. Wat is De treurwilg een boek met een duidelijke psychische problematiek en laat het zien wat de gevolgen hiervan zijn voor Ludo’s omgeving. Follens heeft niet alleen Ludo goed uitgewerkt, maar zeker ook Suzanne, zijn grootouders en vriendengroep. Op de cover staat te lezen dat het boek is ingedeeld onder het genre psychologische drama, en dat is absoluut het geval.

Jeroen Follens weet een thema als psychische problematiek perfect uit te werken in zijn verhaal, zonder dat het storend is of te dramatisch. De balans klopt en dit zorgt ervoor dat het verhaal je nieuwsgierigheid blijft aanwakkeren en je laat genieten van een goed verhaal. De schrijfstijl is prettig en onderhoudend waardoor het boek vlot leest. Wat mij betreft is Jeroen Follens een auteur die ik zeker in de gaten ga houden.

De treurwilg is een boek dat mij heeft verrast en ergens ook geraakt heeft. Ik hoop dat Jeroen Follens dit weet vast te houden in een eventueel nieuwe boek vanuit zijn pen.

moedige keuze, over psychotische personen schrijven is niet evident. Rijke woordenschat, de schrijver weet duidelijk heel veel over kunst en cultuur. Soms moeilijk te volgen uiteenzettingen. Interessante flashbacks. Goede inleving wat betreft de innerlijke wereld van een psychotische persoon. Hoewel ik nooit te maken had met zulke personen, kan ik mij na het lezen van dit boek goed inbeelden hoe moeilijk het moet zijn om te leven , ten eerste voor de persoon zelf, ten tweede voor de omgeving. Ik lees er ook een kritiek in over onze huidige manier van leven en omgaan met elkaar. Ik ervaar het boek niet echt als een thriller (in het laatste deel wat meer) , eerder als een levensloop van een individu in een bepaalde omgeving.

Interessant om zich te bewegen in de wereld van een psychotische persoon, maar ook in de wereld van zij die ermee leven met zijn moeilijkheden en frustraties. Karakters zijn goed uitgewerkt en Jeroen Follens houdt de spanning erin door goedgeplaatste flashbacks. Geen vrolijk boek , wel gespekt met humor, confronterend , niet altijd gemakkelijk maar dat is het leven van en met een psychotische patient waarschijnlijk ook niet. Ik las het in 2 dagen uit , vlotte pen.

Het is een boek dat je met de nodige aandacht moet lezen. De personages worden heel goed beschreven. De cover van het boek vind ik zo passend voor dit hele verhaal, de treurwilg symboliseer ik als het verdriet en het gebroken glas als de (mentale) pijn waarmee Ludovic worstelt. Op bepaalde momenten voel je de realiteit van het leven, ondanks het een fictief verhaal is. Een boek met verrassende wendingen. Zijn wereld was ook niet zoals de onze, met alle gevolgen van dien. Het verdere verloop verklap ik niet, het moet boeiend blijven. Het is een aanrader voor als je eens een boek wil lezen en voelen door de ogen van (in dit geval) Ludovic. Ik zal dit boek niet gauw vergeten.